It's amazing how time flies

Hello again,

Ik ben alweer bijna aan het einde van mijn verblijf in Australie. Het is belachelijk hoe snel de tijd gaat. Het glipt door de vingers als het witte zand van de Australische stranden. Aan de andere kant voelt 3 maanden ook wel lang. Ik heb al zo veel gedaan, zo veel mensen ontmoet, plekken gezien, ervaringen opgedaan.
Sinds mijn laatste verslag ben ik al op ontelbaar veel andere plekken geweest, zo veel dat mijn tweede dagboek ook al vol drijgt te raken.
Na Coffs Harbour zijn we doorgereisd naar Byron Bay, een heerlijke plek vol zon, strandgangers en backpackers. Daar hebben we onze prachtige Zweedse vriendinnetjes her ontmoet en hebben we een aantal zeer geslaagde avonden beleefd. Omdat de wind ons in de rug zat zijn we daarna met z'n vieren naar het zuiden ge-hitch-hiked om een week in een Surf Shack te werken in Evans Head. Daar hebben we groepen christelijke kinderen leren surfen en hebben we ons erg vermaakt met de kayaks en jet-ski. We hadden het hele hostel voor ons zelf, en betaalden het door ons te vermaken in het water.

Toen we uitgesurfd waren vertrokken we weer noord-waarts. We gingen naar Nimbin een volkomen hippie, en vrij toeristisch stadje midden in de bergen. We verbleven daar voor een week met een hippie community. Geen gas, geen stromend water, geen electiciteit, geen douche, geen wc. Wel een koude rivier. Desalniettemin was het een prachtige plek, midden in het regenwoud, tussen de bergen. Veel avonden werden doorgebracht met chocolademelk, kaarslicht en ukelele muziek. De dagen werden vooral gespendeerd in Nimbin zelf, waar we bijna iedere middag heen hitchden. Heerlijk hitchen, zo veel mensen, zo veel verhalen. In Australie zijn mensen onvoorstelbaar aardig en gastvrij. Zo veel mooie verhalen.

Na Nimbin was het weer een nacht Byron en, na een verdrietig vaarwel van de lieve Zweedsen, was het op naar de Gold Coast. Ook daar hebben we ons erg vermaakt, hoewel Surfers Paradise niet is aan te raden voor mensen die houden van mooie architectuele en culture aspecten van een stad. Die bestaan daar niet, pech gehad. We waren er niet lang want we moesten Dave ophalen van het vliegveld in Brisbane.

In Brisbane zijn we niet lang geweest. Lang genoeg om een krakkemikkige auto op te halen en hele goede deals te sluiten in kampeerwinkels. Daarna gingen we maar verdwalen in de bergen. En maar goed ook want anders was ik nooit in een boomhut op Mount Glorious terecht gekomen. Nog meer geweldige mensen. Het houdt niet op.
Hoewel het weer niet mee zat zetten we steevast onze tocht naar het noorden voort. We hebben gekampeerd op prachtige eilanden, aan het strand en tussen de kangoeroe's, waar onze tenten bijna wegbliezen en op vele ander kustplaatsen waar we maar moesten bidden dat we niet weg zouden spoelen.

Net op de dag dat ik weer naar het zuiden zou vertrekken en Rox en Dave zou achterlaten, brak de zon eindelijk door. We hebben toch nog een dag op het strand kunnen liggen.
En nu ben in in Mullumbimby op een biologische bananen boerderij en het is heerlijk. Iedere ochtend naar het strand, zwemmen, markten, chillen, schilderen, misschien even werken. Ik maak 5 bananen milkshakes per dag terwijl ik uitkijk over de zee. Het leven is hier goed.

Nog maar een week en dan vertrekken we alweer naar Nieuw Zeeland. Bizar. En leuk. See ya.